Yeni Başlangıçlara...

Ben, uzun yıllar  hatta bence çok uzun süredir -15 sene- kurumsal hayatın

bir parçası oldum. Son yıllarda en çok sorguladığım konu  ise "Bu ben miyim?" 

ve "Mutlu muyum?" ve hepsinden önemlisi "Nereye koşuyorum?"

Cevabim hep aynıydı.. Evet,  ben bu hayatın bir parçası olmak istemiyordum, 

ama bir kalemde  “Vazgeçebilmek” kolay mı?

İlk başta bize cazip gelen kurumsal hayat, bir süre sonra bizleri kölesi haline getiriyor,  bizlere sunduğu bir anlamda da zengin olan dünyadan vazgeçmek hiç de  kolay değil. Elimizde şirket telefonları,  şirket arabaları, özel sigortalar, en güzel  yerlerde en iyi  imkanlarla kalmak vb...  Hepsi bizi bu kurumsal dünyada tutmak için  oyunun bir parçası. Bazılarımız bununla mutlu oluyor, toplumsal hayatta edindiğimiz bu statü hoşumuza  gidiyor . Hatta bu oyunun bir parçası olmak bizi gururlandırıyor ve hayatımız son sürat akıp gidiyor.  Yetişemediğimiz toplantılar, vakitsizlikten masa başında yenen sandviçler, kaçırılan konserler, evet hayatımızı koşarak yaşıyoruz… Ne yaparsak yapalım “ Yetişemiyoruz”

İşte tam da bu  noktada , bizim hayatımız elimizden kaçıyor ya da en azından ben böyle hissettiğim için " Vazgeçtim"  

Elif Şafak’ın da dediği gibi “ Şu hayatta yaşadığımız sorunların çoğunu 
vaz-ge-çe-me-di-ğimiz için yaşıyoruz aslında.” Hayatımda önemli bir role sahip bu yazıyı sizlerle de paylaşmak istiyorum… 
http://www.haberturk.com/yazarlar/621622-vazgecebilmeye-methiye. Her şeyi o kadar güzel anlatıyor ki.

Şimdi sizlerle yeni hayatımda beni mutlu eden güzellikleri paylaşacağım, 

bloğumun  adı "Mel'in Yeri".  Burada,  beni bir gün Kapalıcarşı da kumaş seçerken,  başka bir gün Kadıköy de eskicilere bakarken yada Milano sokaklarında avarelik yaparken bulabilirsiniz .

Umarım yeni dünyamda sizler de  benimle mutlu olursunuz…